سرپرست معاونت توسعه ...
تا پیش از اینکه به امروز و 67 سالگی برسد ، مدیریت دبیرستان در رشت ، مدیر کلی آموزش و پرورش کرمانشاه ، چهار دوره نمایندگی مردم رشت در مجلس ، معاونت پژوهش های اقتصادی مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت ، دبیر کلی حزب اعتدال و توسعه و... را هم در پیشینه اش دارد. در حال حاضر هم که می دانید با مدرک دکتری مدیریت از دانشگاه آزاد اسلامی ، سمت سخنگویی دولت ، معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی ، ریاست سازمان برنامه و بودجه و همچنین «سرپرستی معاونت توسعه مدیریت و سرمایه انسانی ریاست جمهوری» را به عهده دارد. البته قبول دارم این سمت آخری اش را چند بار باید از اول به آخر و از آخر به اول بخوانید تا بلکه متوجه بشوید «نوبخت» علاوه بر آن چند پست به چه کار دیگری مشغول است!
ابوالمشاغل است...نیست؟
راستی...! مدرک دکتری تخصصی اقتصاد از دانشگاه «پیزلی » اسکاتلند و همچنین دوره «بعد دکتری» در توسعه اقتصادی از سوییس را هم به مدارک تحصیلی اش اضافه کنید. 21 کتاب در زمینه اقتصاد و پژوهش های اقتصادی ، همین مقدار مقاله های متفاوت و اجرای 13 طرح پژوهشی در کشور نشان می دهد «نوبخت» اگر پایش بیفتد علاوه بر سخنگویی و اداره امور اجرایی، پژوهشگر توانایی نیز هست. با این همه بر خی از منتقدان او و دولت معتقدند ، داشتن چند مدرک تخصصی و فوق و تخصصی دلیل نمی شود که او با تصدی چند شغل «ابوالمشاغل» دولت یازدهم لقب بگیرد. مهرماه سال 92 که هنوز چند ماهی از آغاز به کار دولت یازدهم نمی گذشت برخی سایت ها با فهرست کردن نام همه «ابوالمشاغل» های دولت های سابق و فعلی ، نام «نوبخت» را نیز در کنار «ترکان ، اکرمی ، آشنا و ...» به عنوان چند شغله های دولت یازدهم ذکر کردند. سایت های طرفدار دولت البته در این باره نوشتند: « سخنگویی شغل به حساب نمی آید و تصدی دو معاونت مختلف از سوی « نوبخت» به خاطر اجماع سازی و احیای سازمان برنامه و بودجه است». اما ننوشتند «اجماع سازی» به چه معنی و چه صیغه ای است!
از محله لاله زار؟
وقتی برای سخنگویی پشت تریبون می آید ، مؤدب ، آرام و متین به نظر می رسد و سعی می کند با دلیل و مدرک و آمار و ارقام حرف بزند. شاید من و شما کمتر عصبانیت او یا دیگر سخنگو ها را دیده باشیم . سخنگو ها در حین « سخنگویی» به طور معمول دلیلی برای عصبانیت شان پیدا نمی شود. اما معنی حرفمان این نیست که تا امروز هرگز « نوبخت» را عصبانی ندیده باشیم. همین یکی دو ماه پیش در انتقاد از صدا و سیما با عصبانیت گفت : « اینکه سراغ 4 نفر برویم، مصاحبه کنیم و بگوییم این آمار درست نیست، جواب کارشناسی نخواهد بود و کار سخیفی است. خوب، به‌سراغ سفره مردم بروید... اینکه از محله لاله‌زار یکی را پیدا و مصاحبه کنید که اثرش در سفره رفته یا خیر درست نیست». پیش از آن هم یک بار که در راهروهای مجلس با هجوم خبرنگاران و پرسش های متفاوت آنها رو به رو شد با حالتی - به قول خبرگزاری ها- «انفجاری» گفت: دوربین تان را خاموش کنید! اگر این را پخش کنید شما را تعقیب قضایی می کنم...الان وقت مصاحبه نیست...من در نشست خبری پاسخگوی شما هستم...اگر پخش کنید شما را تعقیب قضایی می کنم...». چون قرار است در گزارش از شخص منصفانه رفتار کنیم ، یاد آور می شویم « نوبخت» با وجود برخی عصبانیت های گاه و بیگاهش هرگز لحن دور از ادب و غیرمحترمانه ای با مخاطبانش ندارد.
زنجیر پاره کردن
بدیهی است که کسی نمی گوید «ماست من ترش است» . پس توقع نداریم در مقام سخنگو خودش هم تبدیل به منتقد دولت شود. سخنگوها ممکن است از منتقدان، انتقاد کنند ولی وظیفه ذاتی شان دفاع از حوزه کاری و پاسخ دادن به منتقدان است. در همین راستا « نوبخت» انتقاد بدون پشتوانه از دولت را سیاه نمایی می داند و البته توضیح چندانی در باره انتقاد «با پشتوانه» یا « بی پشتوانه» نمی دهد. البته به نظر ما سخنگوها معمولاً نباید بعد پاسخ دادن به یک پرسش یا انتقاد ، توضیح بیشتری هم در باره آن بدهند! چون شما هم اگر به صورت زنده و آنلاین قرار باشد سخنگویی کنید هر آن ممکن است «گاف» بدهید. این خطر را « نوبخت» خوب می شناسد و حتی آن را تجربه هم کرده است. نمونه اش سال 94 که برای مذاکرات سعد آباد از واژه «توافق» استفاده کرد تا همه به یاد سخنان رئیس جمهور در یک برنامه تلویزیونی بیفتند وقتی که مجری را به خاطر همین اشتباه ، بی سواد خواند!
سال گذشته نیز پاره کردن زنجیر تحریمها در برجام را به عملیات «رمضان» در دوران دفاع مقدس تشبیه کرد تا برخی رسانه ها بنویسند: آیا سخنگوی دولت نمی داند عملیات رمضان از جمله عملیاتهای ناموفق رزمندگان اسلام بود؟
سخنگوها قول نمی دهند
سخنگوها به اقتضای شغل شان ممکن است قول و وعده هم بدهند. شما اما توقع نداشته باشید دولت ها همیشه به قول سخنگوهایشان عمل کنند. نمونه اش اینکه « نوبخت» 29 فروردین همین امسال بازهم قول داد: «یارانه پردرآمدها را قطع می کنیم» اما به نظر نمی رسد در مدت باقی مانده تا پایان دولت یازدهم و برگزاری انتخابات چنین اتفاقی بیفتد مگر اینکه معتقد باشیم آقای سخنگو این قول را از طرف دولت دوازدهم داده است. همین دوهفته پیش نیز « نوبخت» به خبرنگاران قول داد حضور رئیس جمهور و معاونش در انتخابات خدشه ای به برنامه های کاری و روزانه دولت وارد نکند اما روز بعد جلسه هیئت دولت به دلیل غیبت روحانی و جهانگیری برگزار نشد! من فکر می کنم سخنگوها بهتر است هیچوقت از طرف دولت شان قولی به مردم ندهند، شما چطور؟
نظر شما